Sentetik ve yarı sentetik, pas tutmayan, kolaylıkla pek çok şekle girebilen malzemelere en genel tanımlama ile plastik adı verilmektedir.
Kelimenin kökenine inecek olursak; plastik kelimesinin kalıplanmış anlamına gelen Yunanca plastisite kelimesinden doğduğunu görmekteyiz. Bu kelimenin seçilmesi ise; elbette bir tesadüf değildir. Plastik, üretimi esnasında hangi kalıbın içerisinde yerleştirilirse o kalıbın şeklini aldığından ona bu isim verilmiştir.
Plastiği Kim İcat Etti?
Plastiğin icadına, 1848’de Christian Friedrich Schönbein’in başka bir deney için kullanmak amacıyla kaynatmakta olduğu nitrik ve sülfürik asit karışımlarının yere dökülmesi sonucunda önlüğü ile bu karışımı silmesi vesile olmuştur. Bu silme işleminin ardından önlüğünü suyla yıkayıp, kurutmak amacıyla sobanın üzerine asan Schobein, önlüğünün kuruması sonucunda alev aldığına ve yanarak küle dönüştüğüne şahit olur. İşte bu olay neticesinde, ilk yarı sentetik plastik olan nitroselüloz keşfedilmiştir.
Plastiğin tam olarak icat edilip gündelik hayata geçirilmesi ise; nitroselüloz, kâfur ve alkolü karıştırarak bu karışıma Parkesin adını veren Alexander Parkes tarafından gerçekleştirilmiştir. Plastik yerine kauçuk kullanılan bu dönemlerde, Parkes’ın daha düşük maliyetli bu icadı 1862 yılında katıldığı Büyük Uluslararası Fuar’da yoğun bir alakaya mazhar oldu ve Parkes, icat ettiği plastik sayesinde bronz madalya kazandı. Bunun yanı sıra; aynı fuarda plastik kapı kolu ve aynaların sergilendiği de bilinmektedir.
Plastiğin üretilerek; kalemlik, bıçak sapı, düğme, tarak, kitap kılıfı, kart kutusu, madalya, tabak, çöp kovası gibi pek çok ürünün yapımında kullanılması ise; 1866 yılında, Londra’da Parkes’ın kurmuş olduğu Parkesine CO. adlı firma ile gerçekleşmiştir. Plastiğin bu gibi malzemelerin üretiminde kullanımı sayesinde pek çok ürün, daha ekonomik bir biçimde üretilebilirken daha kaliteli bir biçimde insanlara ulaştırılabilir bir seviyeye de gelmiştir.
